Szyfry klasyczne to te wynalezione jeszcze przed powstaniem komputerów.
Szyfr Cezara ~ 1 wiek p. n. e.
Szyfr według rzymskiego historyka Swetoniusza był używany przez Juliusza Cezara stąd też jego nazwa.
Zasada działania
Szyfrowania polegało na przesunięciu liter w górę lub w dół alfabetu (gdy alfabet się kończył to zaczynano od początku/końca). Przykładowo dla przesunięcia 3 liter w dół mamy:
DAMIAN -> AXJFXK
Odszyfrowanie, jak się łatwo domyślić, polega na odwrotnym procesie:
AXJFXK -> DAMIAN
Tutaj można się pobawić https://cryptii.com/pipes/caesar-cipher 🙂
Szyfr Vigenere’a ~ 16 wiek n. e.
Błędnie przypisany szyfr Panu Bliase de Vigener został stworzony tak naprawdę przez Pana Giovan Battista Bellaso.
Zasada działania
Szyfrowanie polega na także na przesunięciu liter, z tym że w tym wypadku przesunięcie nie było o zadaną liczbę liter lecz o wartości zdefiniowane przez klucz. A kluczem jest słowo – które to definiuje przesunięcie na każdej pozycji.
Dla klucza DR będzie to przesunięcie pierwszej litery tekstu jawnego o 3 (D jest czwartą literą w alfabecie, ale liczymy od zera – A oznacza zerowe przesunięcie), przesunięcie drugiej o 16 (R jest siedemnastą literą w alfabecie pomijając polskie znaki), trzeciej ponownie o 3 (wracamy do początku klucza) i tak w kółko.
Przykład
Klucz:DR
Tekst jawny:DAMIAN
DAMIAN -> GRPZDE
Podobnie jak w przypadku szyfru cezara odszyfrowywanie polega na odwrotnym procesie.
Tutaj można się pobawić https://cryptii.com/pipes/vigenere-cipher 🙂