Endianness można rozumieć jako kolejność zapisu/odczytu bajtów w pamięci. W dużym uproszczeniu – czy zaczynamy od najbardziej znaczących bitów (big endian) czy może od najmniej znaczących bitów (little endian) słowa.
Big endian
Zapisuje/odczytuje słowo w pamięci zaczynając od najbardziej znaczącego bitu (patrz literka A po lewej stronie) i wpisuje go pod najmniejszym adresem w pamięci (patrz literka A po prawej stronie). I idzie kolejno z kolejnymi bitami (B, C, D).
Little endian
Zapisuje/odczytuje słowo w pamięci zaczynając od najmniej (little) znaczącego bitu (patrz literka D po lewej stronie) i wpisuje go pod najmniejszym adresem w pamięci (patrz literka D po prawej stronie). I idzie kolejno z kolejnymi bitami (C, B, A).
Skąd to endianness?
Pojęcie to wzięło początek w powieści Jonathana Swifta – Podróże Guliwera. A mianowicie wprowadził on tam pojęcie „Big Endians”. Ale od początku – w powieści Jonathana w pewnym momencie pojawia się konflikt, w którym jedni rozbijają skorupkę jajka od mniejszej strony (little endian) a drudzy od większej strony (big endian):
